MUNDUKO HIZKUNTZAK

Kondairak dio antzinako gizakiek dorre bat egin nahi zutela zerura igotzeko.Jainkoa,hori ikustean,haserre egin zen eta pertsona bakoitzari hizkuntza bat eman zion elkarri ez ulertzeko.Hala dio kondairak,bai,baina ez da egia.Nik kontatuko dizuet zer gertatu zen aspaldi-aspaldian hainbeste hizkuntza izateko mundu honetan.

Aspàldi-aspaldian hizkuntza asko jarri zituzten lurralde bakoitzak bere hizkuntza izateko,jendea lurralde batean geratzen zenean,herri bat sortzen zen eta hor beste hizkuntza bat sortzen zen.

Orain dela urte asko jendea ez zeukan orain bezela ikasteko aukera,eta beraien artean beste hizkuntzak sortzen zituzten.Munduan zehar bidaian topatzen zutenean beste pertsonak hor zegoen beste hizkuntza bat beraien artean harremana sortzen zen.

EL LIBRO DEL HECHIZO

Èl la habìa prevenido sobre el libro.Ahora era demasiado tarde.

La niña no hizocaso y empezò a leer el libro,el libro era de brujería,a medida que iba leyendo el libro ,se notaba la niña cansada ,pero a ella le gustaba el libro.

Quería saber lo que iba a pasar al final ,pero no llegó a leer hasta el final ,por que el que leía ese libro se quedaba hechizado de la brujeria de ese libro.Le habían dicho que no lo leyera ese libro ,preo ella no hizo caso.Para quitarle el hechizo tenían que encontrar a una bruja buena.

De repente,aparecío una señora en la habitacíon.Cojío el libro y lo cerró y la niña se despertó.

IGELDOTIK ORIORA

Igeldora iritsi ginen autobusean,hor hasi zen gure bidaia Orio aldera.

Bidea nahiko ona zen,eguraldi lainotsu,gero eguzkia atera zen.Baserri asko ikusi genuen,aldapa asko zegoen.

Itsasoa ikusten genuen,zaldiak ikusi genituen,bidean parke bat topatu genuen,mahai asko zeuden eta iturri bat ura edateko,parkean bazkaldu genuen,atseden ondoren jarraitu genuen gure bidaiarekin,azkenean iritsi ginen Oriora ,herri sarreran etxe ori bat ikusi genuen,bertan AUPA ORIO jartzen zuen ,gero hondartzara joan ginen hondarretan ibili ginen eta ondoan parke handi bat zegoen oso polita.

Nik ondo pasa nuen.

LA REBELIÒN DE LAS BOMBILLAS

LA REBELIÒN DE LAS BOMBILLAS

Son casi las siete de la tarde y he salido de la biblioteca para para volver a casa.En el semàforo brilla la luz verde para peatones.Crucè la calle,era de noche,estaba toda la ciudad iluminada.

Estaban todas las bombillas encendidas todavìa me faltaban unas cuantas calles para llegar a mi casa.Y me diò por contar las farolas.

Cuandoempecè a contarlas,a medida que las iba contando, se iban apagando.Entonces me di cuenta de que no querìan que contara cuàntas bombillas habìa encendidas.Entonces me sentè en un banco y deje de contar.Se encendieron todas,era bonito ver toda la ciudad de luz.

Las farolas,los semàforos, los comercios,los coches,todos los elementos de la ciudad volvìan a tener la iluminaciòn como debìa ser.Entonces me di cuenta de lo importante que eran las bombillas.

Si no serìa una ciudad oscura y de miedo.

BESTE GARAI BATEAN,BESTE LEKU BATEAN

Erantzun bat izango balitz, berak aurkituko luke.
Garai hartan marinelak olatuekin borrokan ibiltzen ziren.Beraien itsasontziak oso kaxkarrak ziren,denbora asko ematen zuten itsasoan,hilabeteak.
Beraien familiak zain egoten ziren itsaso ertzean noiz etorriko ziren altxorrarekin.
Iristen ziren egunean,oso pozikjartzen ziren,aspaldian ikusi gabe zeuuden beraien familia.
Garai hartan oso pobreak ziren,batzutan pentsatzen zuten beste leku batera bizitzera joatea hobeto bizitzeko,baina ez zuten ezagutzen beste lekurik.
Eta hor gelditzen ziren itsasoari begira.